თვალზე ცრემლები დამდენია, დარდად ვქცეულვარ
ასე უგულო და ცივ არსებად გადავქცეულვარ...
რაც ასე მძულდა, და ასე მძაგდა იმან მაჯობა,
და თავისნაირ არარაობად მომაჯადოვა.
და, მე ჩავები ბოროტების ფერხულში ნებით,
და  ჩემი თავი მეზიზგება საკუთარ ნებით,
მეც იმად ვიქეც რასაც ასე  მწარედ ვერბძოდი...
და ახლა ვხვდები თურმე მეც მას ვემსგავსებოდი.
მალე მასავით გამიხდება ალბად თვალებიც,
ცივი, უგულო, გამჭვირვალე მიუკარები,
ჩემს დანახვაზე შეძრწუნდებიან ალბად ბავშვები,
როგორც მე ვძრწოდი როცა მის თვალს თვალს ვუყარებდი,
ო ღმერტო რისთვის დავისაჯე ასე რას მერჩი
რატომ მაქციე მეც ისედად ვისაც კვლავ ვებრძვი

ეკა სანიკიძე